De verborgen wezens onthuld
Kayla leidde haar moeder voorzichtig naar het geheime gedeelte van haar kamer. De vreemde dieren lagen tegen elkaar aan geknuffeld op een geïmproviseerd bed. “Zie je, mam?” Ze lijken in niets op de konijntjes die ik ooit eerder heb gezien.” Erica’s gezicht rimpelde terwijl ze naar de haarloze, bevende dieren keek. Kayla’s ogen smeekten haar om te begrijpen en te handelen.
De verborgen wezens onthulden
De scepsis van de moeder
Erica knielde neer en bekeek de wezens met een mengeling van verwondering en bezorgdheid. “Kayla, ze lijken niet op de konijntjes die ik ken,” zei ze voorzichtig. “Waar heb je ze gevonden?” Kayla’s uitleg, getint met onschuldige overtuiging, maakte Erica’s verwarring nog groter. Maar er was geen misverstand over de bezorgdheid in haar dochters ogen.
Haar moeders scepsis
